...என் வனத்தின் தேவதைகள்...

                                              

தொப்புள் கொடி

அறுந்தபிறகும்

தொடரும் பந்தம்

தாய்க்கும் சேய்க்கும்

தரணியிலே உண்டு..!

  

இல்லை என்பதே

இங்கு

உறுதி செய்யப்படுகிறது

எல்லோருடைய

காதலிலும்.....

காதல் தன்

அணுக்களை

பிரசவித்துக்கொண்ட

ஒவ்வோர் கணத்திலும்

ஒவ்வோர் நொடியிலும்

ஆணிலிருந்து பெண்ணுக்கும்

பெண்ணிலிருந்து ஆணுக்கும்

பெயர்ச்சி அடைகிறது..

அத்தனை லட்சம்

நரம்புகளும்...

அதனூடான உணர்ச்சிகளும்..

வழிதெரியா பாலைவனத்தின்

பள்ளத்தாக்குகளில்

நீ மின்மினிப்பூச்சியாய்

காற்றில்

அலைந்து கொண்டிருக்கையில்...

நான்

உன் பெயரைச்சொல்லியே

தினம் தினம்

எங்கெங்கோ

தொலைந்து கொண்டிருக்கிறேன்......

காதல்

அத்துணை புனிதமானது

பூஜிக்க விரும்பவில்லை...

பொய்யொன்று

சொல்ல விழைகிறேன்..

மெய்க்காதல் என்று

மெச்சிக்கொள்பவர்களிடம்...

நீ சாப்டா...

நா சாப்ட மாதிரி

நீ தூங்கினா..

நா தூங்கினா மாதிரி

நீ சிரிச்சா....!

நீ அழுதா..!

என்று எப்போதுமே

ஒவ்வாத

சிலவற்றை

உரைத்திடும்போது....!!

காதல் மென்மையானது..

மென்மையிலும்

மிருதுவானது....

இப்பொழுது பிறந்த

சிசுவின்

பிஞ்சுப்பாதங்களை விட

அது

மென்மையானது..

உறக்கமற்ற

பேச்சுக்கள்

வேண்டாம்..

என்னுயிர் நீயே.....!!

உன்னுயிர் நானே...!!

என்று

உரசல்கள்

வேண்டாம்...

நிசப்தமே

துணையாயிருக்கிற

யாருமற்ற பொழுதுகளில்..

அவளைத்தவிர

யாருமற்ற பொழுதுகளில்..

நெருக்கமாயிருந்து

புணர நேர்ந்தாலும்...

காமத்தைக் கடக்காது

காதல்

கரைசேராது...

ஆம்..!

காதல்

அத்துணை புனிதமானது..

உனக்குள்ளே

ஒருமுறை

சொல்லிக்கொள்....!!

காதல்

நெருங்கும்போது

விலகிச்செல்கிறது...

விலகும்போது

அருகி வருகிறது...

                                                                                                     நேசமிகு
வை.ர...